W ramach leczenia wad zgryzu często stosuje się mikroimplant (miniimplant) jedną z największych innowacji ostatnich lat w leczeniu ortodontycznym. Przypomina niewielką śrubkę, która może mieć różne parametry. Samo założenie śruby ortodontycznej nie boli, ale po zabiegu może ból pacjentowi trochę doskwierać. Po zakończeniu terapii mikroimplant bez problemu jest usuwany.
Kiedy stosuje się śruby ortodontyczne?
Mikroimplant jest tytanową śrubą, którą ortodonta umieszcza między zębami. Miniimplanty przede wszystkim wspomagają leczenie przy pomocy aparatu ortodontycznego – znacznie usprawniają i skracają okres terapii (nawet o jedną trzecią). Ich skuteczność oceniana jest na 70-90 procent. Służą do tzw. czasowego zakotwienia podczas leczenia ortodontycznego – jako punkt oparcia dla wyciągów, które przemieszczają zęby do wyznaczonych pozycji. Inaczej ujmując – zapobiegają niepożądanemu przesuwaniu się zęba lub całej grupy zębów, jednocześnie wspierając przemieszczanie się innych zębów we właściwym kierunku. Podczas, gdy aparat ortodontyczny działa na wszystkie zęby, mikroimplanty pozwalają zniwelować niektóre siły. Mikroimplanty umożliwiają mniej inwazyjne wyleczenie nawet bardzo skomplikowanych wad zgryzu, które wcześniej wymagały operacji chirurgicznych.
Co ważne – mikroimplanty dają szansę skorygowania mniejszych wad zgryzu bez potrzeby zakładania pełnego aparatu ortodontycznego.
Mikroimplanty mają zastosowanie m.in. w przypadku dużych braków w uzębieniu, konieczności wyprostowania korzeni oraz gdy należy przeprowadzić ściąganie zębów zatrzymanych do łuków zębowych. Także w razie intruzji zębów (wtłaczanie do kości zbyt wydłużonych zębów), korygowania położenia oraz gdy należy zamknąć łuki po usunięciu zębów (ze wskazań specjalisty).
Typy mikroimplantów ortodontycznych
Mikroimplanty, choć zasadniczo budowa wszystkich jest ściśle określona, różnią się między sobą długością, średnicą śrubki a także budową główki. Sama główka, w zależności od funkcji, może mieć jedno lub dwa nacięcia, a także dodatkowe uchwyty i rowki, przez które będą przebiegały łuki ortodontyczne. Materiały z jakich zbudowane są mikroimplanty, to najczęściej stopy tytanu (tytan jest nieszkodliwy dla organizmu i nie ma właściwości uczulających). Parametry mikroimplantów zawsze dla każdego pacjenta indywidualnie dobiera stomatolog.
Czy mikroimplant boli?
Przed wszczepieniem każdego mikroimplantu obowiązkowo wykonuje się zdjęcie RTG, na podstawie którego stomatolog ocenia stan kości pacjenta i wybiera konkretne miejsca wprowadzenia śruby. Zainstalowanie mikroimplantu (najbardziej nowoczesne nie wymagają przed wkręceniem wiercenia kości) polega na wkręceniu śruby w podniebienie lub kość łuku zębowego. Pacjent dostaje znieczulenie miejscowe. Dlatego, co prawda sam zabieg zakładania mikroimplantu nie boli, przez kilka dni po nim można odczuwać pewien dyskomfort. Jeśli ból jest na tyle silny, że nie jesteśmy w stanie normalnie funkcjonować, warto sięgnąć po środki przeciwbólowe dostępne bez recepty. Zaleca się, żeby przez pierwsze dni po założeniu śruby, unikać twardych pokarmów.
Trzeba pamiętać, by nie dotykać mikroimplantu rękami czy językiem (może to doprowadzić do stanu zapalnego po dostaniu się bakterii). Dobrze jest po każdym posiłku miejsce wokół śruby ortodontycznej starannie wyczyścić. Przydatna będzie do tego celu mała szczoteczka do zębów. Nie powinno się dotykać powierzchni implantu główką szczoteczki elektrycznej.
Mikroimplanty po zakończeniu kuracji bezboleśnie i łatwo dają się stomatologowi usunąć (nie wrastają w tkankę). Czas ich stosowania jest różny, w zależności od potrzeb i zaleceń specjalisty – od miesiąca do roku. Miejsca po nich z reguły szybko się goją. Powikłania wskutek niewłaściwie przeprowadzonego zabiegu, jak np. uszkodzenie naczyń krwionośnych, zranienie korzenia zęba, występują bardzo rzadko.
